Piękno bez warunków

Piękno bez warunków

Co się stało z tą dziewczynką, która kiedyś nie wstydziła się siebie?

Rozmawiałam ostatnio z piękną kobietą.

Naprawdę piękną.

Ale ona widziała tylko to, że przytyła 10 kilo .

Że jest gruba. Brzydka. Nie taka.

Obiektywnie patrząc – nie jest gruba.

Ma kobiece ciało. Nie sterczące kości powleczone skórą.

Ma kształty. Ciepło. Życie.

I tak sobie pomyślałam:

Co się stało z tą dziewczynką, która kiedyś nie miała problemu ze swoim wyglądem?

Która jadła, bo miała ochotę.

Która nie wstydziła się siebie.

Która nie pytała lustra, czy może zasłużyła dziś na akceptację.

Gdzie ona się podziała?

Czy została przykryta oczekiwaniami, komentarzami, porównaniami?

Czy nauczyła się, że trzeba być mniejszą, żeby zasługiwać na więcej?

A może po prostu o niej zapomniałyśmy, my, dorosłe kobiety.

W codziennym zmaganiu się z byciem „wystarczającą”,

zgubiłyśmy tę część nas, która kochała siebie bezwarunkowo.

I może właśnie teraz jest dobry moment,

żeby po nią sięgnąć.

Żeby ją przytulić.

I powiedzieć: „Jesteś piękna. Nawet jeśli przytyłaś. Nawet jeśli nie mieścisz się w swoje dawne spodnie."

Nie musimy się kurczyć aby osiągnąć "odpowiedni" rozmiar i obraz swojego ciała.

Zamiast tego możemy przycupnąć i zapytać tą dziewczynkę co właśnie przeżywa i czego potrzebuje.

Nie musisz być mniej.

Możesz być. Wystarczy